Pewnego dnia zauważył drzewko, które wyróżniało się spośród innych. Było malutkie, miało gęste gałązki i niespotykane kształtem zielone listki. Staś wykopał roślinę, posadził ją w kącie zagrody i nazwał jabłonką. Po kilku dniach zauważył, że drzewko szybko rosło. Z dnia na dzień stawało się coraz większe, a po dwóch miesiącach zaowocowało. Owoce na nim były duże, mocno czerwone i smaczne. Po kilku latach wiadomość o tym niezwykłym drzewie dotarła do innych ludzi. Każdy chciał zobaczyć niezwykłą roślinę i spróbować jej soczystych owoców. Przybyszom podobało się nie tylko drzewo, ale i okolica, wobec czego zaczęli się tu osiedlać. Rosnąca w kąciku jabłonka była już bardzo wysoka, osiągnęła pięć metrów. Miała długie rozłożyste gałęzie i dawała cień spracowanym ludziom.
Na jej cześć ludzie postanowili nazwać swoją osadę Jabłonowo Kąty. Od tej nazwy powstało też nazwisko Jabłonowscy, które przetrwało do dziś. Legenda głosi, że niespotykana jabłonka rosła, dopóki żył Staś. W dniu jego śmierci drzewko zmieniło kolor i uschło. Obecnie w tym miejscu stoi piękny krzyż, który zbudował Jan Jabłonowski, potomek Stanisława.
Anna Orzechowska kl. Vb
Zespół Szkół w Sokołach
Szkoła Podstawowa im. Adama Mickiewicza
opiekun: Dorota Brzozowska
Praca została napisana na Powiatowy Konkurs Literacki „Ocalić legendę wysokomazowiecką od zapomnienia”
III 2014
